Mijn naam is halewijn

en ik wandel graag binnensmonds vloekend door zompig Hollands laagland.

Interpet BV

Nog voordat ik het terrein oprijdt, ben ik al gespot en volgen tientallen camera’s vanaf hoge hekken mijn aankomst. Dit is duidelijk een bedrijf dat geen pottenkijkers wenst, schiet het door me heen, al had ik dat niet verwacht na mijn eerste vrijmoedige contacten met de communicatiemedewerker van InterPet BV Tijdens mijn onderhoud met Jan Fijnaut, de directeur van het bedrijf, komt naar buiten dat de bedrijfstak te kampen heeft met moordende concurrentie van binnenlandse, maar vooral buitenlandse bedrijven.
“Nu de Chinezen zowat onbeperkt kunnen reizen, vertelt hij, is het hek helemaal van de dam. China is geen markt voor ons, want daar lopen ze allemaal los, maar andersom wel; ze maken alles na en laten het produceren in ateliers waar de arbeidsters dagen van 18 uur draaien voor een hongerloontje. Ze maken ons echt kapot. We denken al aan gedwongen ontslagen, tenzij het rijk straks bijspringt en het dragen van halsbanden van degelijke makelij bijvoorbeeld verplicht stelt. Want dat Chinese spul kan echt nog niet tippen aan de kwaliteit van ons assortiment.”
Hij voert me vol trots door de werkplaats waar enkele tientallen nijvere handen de meest uiteenlopende banden, riemen en dekjes in elkaar aan het zetten zijn. Hij attendeert me op een stapeltje prachtige gemsleren dekjes, die gevoerd zijn met zacht zwart fluweel en afgezet met een biaisband van vilt. “Een van onze topproducten”, zegt hij en geeft er een zacht klopje op. Het is duidelijk dat de werkneemster achter de naaimachine, die verantwoordelijk is voor het stapeltje, zich zwaar gevleid voelt.

In de showroom, waar de verschillende producten verlicht worden door scherp direct led-licht, zodat de vitrines lijken op de uitstalkast bij een juwelier, laat hij me enkele topstukken zien. “Het doet pijn aan de ogen”, zo verklaart hij. “Maar de mensen willen tegenwoordig nou eenmaal blingbling.”
Op de vraag of InterPet ook maatwerk levert, loodst hij me naar een uitstalkast met de meest buitenissige ontwerpen: een impaladek voor krokodillen (“Dat is hier in de verzameling gekomen toen de eigenaars van de krokodil erachter kwamen dat hun huisdier koudbloedig was. Het beest heeft de winter in hun vijver overigens niet overleefd.”), een struisvogellederen bodysuit met briljanten voor een Mexicaanse naakthond, opalen snavelextensies voor kanaries, enzovoort.

Op de R & D-afdeling zit men overigens niet stil, aldus Fijnaut. “Sinds de overgrote meerderheid van de mensen zich bewust geworden is van zijn dierlijke afstamming krijg ik steeds meer opdrachten binnen voor halsbanden, breidels, hoofdstellen en dergelijke voor menselijke consumptie. Met name de zwartleren hoofdstellen met zilverbeslag zijn niet aan te slepen. Bijkomend voordeel is dat de Chinezen het nog niet aandurven. Maar ik schat dat over een jaar of tien ook daar de klad in de markt zal komen. Maar ach, wie dan leeft, wie dan zorgt.”