Mijn naam is halewijn

en ik wandel graag binnensmonds vloekend door zompig Hollands laagland.

Een saai leven is een goed leven

Als we de voorloper van het wc-papier en de Komrijse treurbuis mogen geloven, is het einde van de wereld nakende, staat het klimaat op instorten en is drank en roken goed voor de hormonenwijsheid. Als er ergens ter aardkloot een windje opsteekt of drie(!) mensen in dezelfde negorij tegelijk beginnen te niezen, is er sprake van een orkaan en een epidemie “die ons land met Ryanair zal bereiken”. Tsoenami’s als glazen water teisteren de onderkant van de wereld, cyclonen met een oog zo groot als een konijnenkontje jagen de plaatselijke bevolking de kelders in. Gargantueske modderstromen rollen met liters tegelijk van Oegandese molshopen. Alles in surroundsound en technicolor, uitvergroot tot, ja tot wat? Opgeblazen tot, ja tot wat? En waarom?

Kortom, bij gebrek aan echt nieuws (dat vermaledijde woord waarop een verbod zou moeten worden uitgevaardigd, want nieuws is het oude met een nieuw pakkie an), bij gebrek aan diepgravendheid wordt al het kleine tot kosmische proporties opgeblazen. Wat eendimensionaal is, wordt vierdimensionaal over alle katernen en kanalen uitgesmeerd, en wat driedimensionaal is, vinden we terug als een witte of zwarte nuldimensionale stip in de linkerbovenhoek van het tv-scherm. De diepte is zoek, de verte is verdwenen, de hoogte is zo laag als de platte vloer, de breedte is gelijk aan de lengte is gelijk aan de grootste gemene deler van het ollandse telegraafintellect. Zet twee verpakte tieten en dito spleet op de voorpagina, en je bent verzekerd van een heleboel discussies in alle kantoorkantines. Waar blijft toch die driedimensionale krant met geurinkt en piepgeluidjes?

Ben ik cynisch omdat mijn mantel niet groot genoeg is om alle zogenaamd onschuldige onzin te bedekken? Is het allemaal wel zo onschuldig? Zijn al deze ongefundeerde maar jeugdige generalisaties eigenlijk geen kwaadaardige stemmingmakerij, misdadige vuilspuiterij? Mag elke domme maar sensationele mening onder het mom van vrijheid van meningsuiting zomaar op komen draven in “kwaliteitskranten”? Wat wil de redactie? Grotere oplagen? Voorzetjes? Nieuwe discussies? Fijnzinnige commentaren uitlokken? Of grotere oplagen? Of misschien toch grotere oplagen? Komt er ooit nog een tijd waarin wijsheid het voor het zeggen heeft? Komt er ooit nog een tijd waarin de wet van de markt het niet voor het zeggen heeft? Komt er een tijd waarin nee zeggen nee betekent? Waarin diplomatieke betrekkingen geen handjeklap is tussen multinationals?
Ik denk van niet. We zullen het ermee moeten doen. En af en toe een keer sterven op het slagveld van de vooringenomen meningen. Maar dan wel te kijk op tv. Vijf minuten roem en de rest van je leven spijt.

Een saai leven is een goed leven.